Nazwa ”radiestezja” przyjęła się dopiero w latach trzydziestych naszego stulecia z połączenia wyrażeń: r a d i u s = promień oraz greckiego a i s t h e t o m a i s, znaczącego: wyczuwać, rozumieć, pojmować, dostrzegać. Radiestezji nikogo nauczyć się nie da. Jest to bowiem wrażliwość, umiejętność i sztuka świadomego odczuwania różnego rodzaju zjawisk oraz występujących w przyrodzie (naszym naturalnym otoczeniu) różnego rodzaju promieniowań. Tę wrażliwość i zdolności określa się jako predyspozycje radiestezyjne. Predyspozycje takie w mniejszym lub większym stopniu posiada znaczna część ludzkiej populacji.

Prawie każdy może zajmować się radiestezją traktując ją jako hobby na potrzeby domowe, stawiając pierwsze kroki na podstawie dostępnej fachowej literatury, a jeszcze lepiej pod okiem doświadczonego radiestety. Jednak dla kogoś kto chce się zagłębić w tajniki sztuki radiestezyjnej jest to dopiero początek długiej, żmudnej drogi nabywania przez lata konkretnej, teoretycznej wiedzy o zjawiskach zachodzących czy to w przyrodzie, czy też w organizmie człowieka, szkoły cierpliwości oraz długotrwałej praktyki. Radiesteta nie starający się poznać samego siebie, stroniący od ćwiczeń i pracy, a nade wszystko stroniący od poznawania najnowszych osiągnięć nauki (nawet fizyki cząstek elementarnych) będący zarozumiałym, zbyt pewnym siebie oraz nie przestrzegający zasad moralnych i etycznych będzie na swej drodze napotykał wiele trudności.

W nomenklaturze radiestezyjnej wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje promieniowania:

• Promieniowanie n a t u r a l n e (geopatyczne), które ze względu na pochodzenie dzielimy na:
  1. promieniowanie geopatyczne występujące naturalnie w przyrodzie o wartościach normalnych nie stanowiących zagrożenia dla ustrojów żywych
  2. promieniowanie pochodzące od tzw. ”cieków wód wgłębnych” zwanych potocznie ”żyłami wodnymi”
  3. promieniowanie sieciowe (pochodzące od siatki szwajcarskiej i siatki diagonalnej)
  4. promieniowanie pochodzące od uskoków, deformacji geologicznych oraz złóż minerałów
  5. promieniowanie jądra ziemi
  6. promieniowanie (radiacje) towarzyszące zjawiskom radioaktywności tzw. ”plamy” lub ”dziury” radioaktywne
• Promieniowanie s z t u c z n e: pochodzące od obiektów stworzonych przez człowieka. Promieniowanie to pochodzi nie tylko od kształtu tych przedmiotów (talizmanów, symboli), ale także od ich koloru.

Wyróżnia się też promieniowania: elektryczne, magnetyczne, elektromagnetyczne oraz jonizujące. Lecz ze względu na ich mierzalność przyrządami fizycznymi traktowane są one jako tzw. promieniowanie towarzyszące promieniowaniom radiestezyjnym.

Radiestezja ”wyposażona” w doświadczonych radiestetów, uprawiających sztukę radiestezyjną, pozwala na:

• identyfikację rodzaju promieniowania radiestezyjnego
• określenie właściwości oraz parametrów lokalizacyjnych promieniowania (moc, szerokość, kierunek, głębokość, wydajność, jakość…) np. przy lokalizacji terenu pod budowę domu lub wytyczaniu punktu pod ujęcie wody
• określanie stopnia zagrożenia związanego ze szkodliwym promieniowaniem
• metodykę uniknięcia w/w zagrożenia
• neutralizowanie szkodliwych promieniowań
• poszukiwanie oraz określanie stanu zaginionych osób i przedmiotów
• diagnostykę medyczną
• poprawę stanu zdrowia – bioenergoterapia

W Polsce rozporządzenie Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 23 kwietnia 1983r (Dz. U. nr 22 p. 98) zalicza radiestezję do kategorii – rzemiosło.